Urodził się: 6 lipca 1896 roku (poniedziałek) w Mińsku Litewskim
(par. i miasto gubernialne, dzisiaj stolica Białorusi)
Rodzice:
- Józef Mikołaj Boretti (1863-1965)
- Maria Rymaszewska (1865-1948)
Rodzeństwo: (2)
- Helena Maria Irena (1890-1973)
- Wacław (1892-1894)
Żona:
- Irena Jacuńska (1906-1987)
Ślub: (?)
Dzieci: (1)
- Witosława (1933-1967)
Zmarł: 22 września 1939 roku (piątek) w Parchimowcach
(gm. Brzostowica Wielka, pow. grodzieński, dzisiaj Białoruś)
Pochowany: na Cmentarzu w Brzostowicy Wielkiej patrz foto
Trzecie dziecko Józefa i Marty.
Inżynier rolnik, oficer Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Absolwent Wydziału Rolniczego SGGW (1925 r.)
W Warszawie ukończył 7-io klasową szkołę handlową.
W latach 1916-1918 służył w armii rosyjskiej.
W I-ej wojnie światowej walczył w odziałach Władysława Beliny-Prażmowskiego .
Po powrocie do Polski w 1918 roku wstąpił do I Pułku Szwoleżerów i w jego szeregach walczył na wojnie z ukraińcami. W marcu 1919 roku został ranny w obronie Bełza .
W czasie wojny polsko-rosyjskiej w 1920 roku został kontuzjowany w walkach pod Wilnem. Wachmistrz w 3-cim Pułku Swoleżerów Leginów. Odznaczony orderem VIRTUTI MILITARI (1920 r.) za to, że 20 sierpnia 1920 roku dowodząc plutonem karabinów maszynowych w czasie forsowania Raciążnicy w folwarku Dłużniewo wyróżnił się walecznością. W 1921 roku został zdemobilizowany.
W roku 1930 Witold mieszkający wraz zrodziną w majątku Kulczyn, gdzie był administratorem u swojego ojca, kupuje pobliski majątek Andrzejów, ktory po ślubie w związku z planowanym wyjazdem do dużego majątku żony, darowuje na sierociniec.
13 kwietnia 1931 roku (poniedziałek) Prezydent RP mianował go podporucznikiem rezerwy. Minister do Spraw Wojskowych wcielił go do 34-go Pułku Piechoty w Białej Podlaskiej.
W 1934 roku jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji PKU w Białej Podlaskiej i posiadał przydział w rezerwie 27-go Pułku Ułanów w Nieświeżu.
|
Po prawo rezydencja Witolda Boretti w Parfimowcach (Parchimowcach). |
|
)
Tuż przed wkroczeniem Armii Czerwonej do Brzostowicy za sprawą tamtejszej ludności białoruskiej i żydowskiej, doszło do wyjątkowo okrutnego mordu na polskich mieszkańcach w tych terenach.
Akcją kierował specjalny "Komitet Rewolucyjny w Brzostowicy Wielkiej", którego przewodniczącym był niejaki Żak Motyl - żyd, późniejszy sekretarz partii komunistycznej na białystokczyźnie.
Tak napisał naoczny świadek tamtych dni :
..." Pamiętam, że przyszli nocą i wyciągali ludzi z domów. Krzyk był straszliwy. Przewodził im Ajzik, syn Deli i Borucha "...
|
|
Witold zginął we własnym majątku Parchimowce postrzelony, a następnie brutalnie dobity. Po lewo jego mogiła na cmentarzu katolickim w Brzostowicy Wielkiej. |
)
){kind=link}
Przypisy:
-
Źródła:
- Archiwum Państwowe m.st. Warszawy,
- Wikipedia,
