Urodził się: 6 grudnia 1863 roku (niedziela) w Warszawie
(chrzczony par. pw. Św. Krzyża)
Rodzice:
- Józef Antoni Boretti (1825-1878)
- Antonina Emilia Janikowska (1829-1918)
Rodzeństwo: (7)
- Felicja Teofila (1854-1855)
- Jan Andrzej (1856-1929)
- Ludwik (1857-1883)
- Wincenty Franciszek (1859-1932)
- Teofil Eugeniusz (1860-1910)
- Emilia Bronisława (1862-1891)
- Antoni (1867-1956)
Żona:
- Maria Rymaszewska (1865-1948)
Ślub: (?)
Dzieci: (3)
- Helena Maria Irena (1890-1973)
- Wacław (1892-1894)
- Witold (1896-1939)
Zmarł: 10 kwietnia 1965 roku (sobota) w Warszawie
Pochowany: na Cmentarzu Powązkowskim
( kw. 43, rząd I, p. 17/18 ) - grobowiec rodzinny
Siódme dziecko Józefa i Antoniny.
Oryginalny Akt Chrztu: wtóropis ASC
){kind=link}
|
Rok 1864, 19 marca (sobota) Kościół Parafialny pw. Św. Krzyża w Warszawie Księga Aktów Chrztów, Tom z roku 1864, strona 196, numer aktu 783
Działo się w Warszawie w Parafii Św.Krzyża dnia dziewiętnastego Marca tysiąc osimset sześćdziesiątego czwartego roku o godzinie trzeciej popołudniu. Stawił się Józef Boretti Budowniczy lat trzydzieści ośm mający w Warszawie pod numerem tysiąc czterysta ośmdziesiąt siedem przy ulicy Sosnowej zamieszkały w obecności Aleksandra Mianowskiego Urzędnika Komisyi Skarbu lat czterdzieści pięć i Teofila Boretti Fotografa lat trzydzieści mających w Warszawie zamieszkałych i okazał nam dziecię płci męskiej urodzone tu w Warszawie w mieszkaniu jego dnia szóstego Grudnia roku zeszłego o godzinie szóstej rano z Jego małżonki Antoniny z Janikowskich lat trzydzieści trzy mającej. Dziecięciu temu na Chrzcie Świętym dziś odbytym nadano Jmiona Józef Mikołaj Rodzicami Jego Chrzestnymi byli Aleksander Mianowski z Jzabellą Boretti. Za przyczynę opóźnienia Aktu Ojciec podał słabość Żony. Akt ten przeczytany ojcu i Świadkom przez tychże i Nas podpisny został. -
(-) Józef Boretti (-) Alexander Mianowski (-) Teofil Boretti (-) X. Łuniewski Prefekt
|
Był osobnikiem niezwykłym i zupełnie odległym od zawodu muratorów.
Miał wiele z charakteru kresowego szlachcica.
Niechętnie podporządkowywał się nakazom władzy, odznaczał się wielkim temperamentem, ignorował przykazania swojej klasy.
Usunięto go z wilczym biletem z Gimnazjum Górskiego w Warszawie przy ulicy Daniłowiczowskiej za odmowę nauki jezyka rosyjskiego (był to okres walki o szkołę polską).
W okresie od 19 listopada 1890 roku do 1898 roku prowadził zakład fotograficzny jako filję Zakładu kaliskiego swojego brata Wincentego w Mińsku, kilkukrotnie zmieniając lokale m.in. 5 lipca 1895 roku i 18 sierpnia 1896 roku. Jeden z jego lokali znajdował się przy ulicy Zacharzewskiej 73.
Jeszcze przed I Wojną Światową osiadł w majątku Kulczyn pod Włodawą i tam, w znakomitym zdrowiu i przeważnie w dobrym humorze, dożył sędziwego wieku. Budził zdumienie swym społecznikostwem - nadawał działki chłopom, założył dla nich ambulatorium lekarskie.
Był drugim z kolei najstarszym z Borettich żyjącym ponad 100 lat.
Na sto pierwsze urodziny wypił parę kieliszków wódki i zjadł pół kilograma flaków z korniszonami.
Rześki jak Boretti po setce!
Po II Wojnie Światowej w 1947 roku majątek Kulczyn został znacjonalizowany i przejęty przez PGR.
Pomimo represji komunistycznych, które dosięgły całą Polskę, Józef wraz z rodziną - otrzymał za swoją postawę i stosunek do ludzi - prawo pozostania w tym samym powiecie i zamieszkał we Włodawie.
Jeszcze niedawno żyjący powtarzali jego powiedzenie: "Trzeba pamietać, że się ma dużo lat, ale nie zapomnieć, że jest się młodym".
Ludzie z Kulczyna i okolicznych wiosek, pracujący w majątku wspominając o nim, do dzisiaj mówią Pan Borekin.
Kiedy ostatnio odwiedziłem Kulczyn w 2008 roku, rozmawiałem m.in. z kobietą, która niezwykle ciepło wypowiadała się o "Borekinie" tak o nim mówiąc, a pracowała jako pomoc kuchenna, wraz z mężem, który był stajennym w majątku Józefa.
Pod koniec życia przeprowadził się do Zalesia k/Warszawy.
Zmarł w wieku lat 101!
Źródła:
- Archiwum Państwowe m.st. Warszawy,
- Olgierd Budrewicz: Sagi warszawskie, Warszawa 1967,
- Jacek Strzałkowski: Słownik Fotografów, Łódź 2009,
