Boretti Antoni

Działo się w mieście Warszawie w Kancelaryi Kościoła Wszystkich Świetych dwudziestego siódmego dnia Kwietnia tysiąc osiemset sześćdziesiatego ósmego roku, o godzinie szóstej po południu. Stawił się osobiście Józef Boretti architekt czterdzieści trzy lata mający zamieszkały w Warszawie pod numerem tysiąc czterysta osiemdziesiatym siódmym przy ulicy Siennej, w obecności Antoniego Hauszylda sześćdziesiąt osiem lat majacego i Władysława Wiśniewskiego urzędnika trzydzieści lat mającego, obydwóch w Warszawie zamieszkałych, pełnoletnich i przedstawił Nam dziecię męskiej płci oświadczając, że urodziło się w Warszawie w jego mieszkaniu dziesiatego czerwca zeszłego roku o godzinie szóstej rano, z jego prawowitej małżonki Antoniny z domu Janikowskiej trzydzieści sedem lat mającej. Dziecięciu temu na Chrzcie Świętym odbyty w dniu dzisiejszym nadane zostało imię Antoni, a rodzicami chrzestnymi jego byli Antoni Hauszyld i Maryanna Szmidecka. Opóźnienie meldunku nastąpiło z powodu ojca. Akt ten stawającym i świadkom przeczytany został i potem Nami i świadkami został podpisany.

(-) Ksiądz Wł. Jakubowicz Wikariusz (-) Józef Boretti (-) Antoni Hauszyld

(-) W.Wiśniewski

W 1883 roku rozpoczyna naukę w 6-cio klasowej Szkole Realnej w Mińsku, którą kończy w 1890 roku. W 1891 roku podejmuje naukę w Ryskim Politechnicznym Instytucie na wydziale mechanicznym. Z Instytutu zostaje usunięty w marcu 1899 roku. Ponownie przyjęty, kończy studia na wspomnianej uczelni w 1902 roku uzyskując w 1903 roku tytuł technologa-mechanika.

W dniu 20 października 1904 roku podejmuje pracę w powiecie pińczowskim, a od 1905 roku w powiecie włoszczowskim piastując urząd inżyniera budowlanego w gubernii radomskiej i kieleckiej.

3 listopada 1905 roku zawiera związek małżeński ze szlachcianką rodoem z Wielkiego Księstwa Poznańskiego Marią Józefą Fugińską.

Od lutego 1915 roku pełni funkcję kierownika robót drogowych. Po rozpoczęciu działań wojennych wiosną 1915 roku ewakułowany zostaje w głąb Rosji. W okresie od 5 grudnia 1915 roku do 16 sierpnia 1918 roku pracuje w Sławiańskiej Średniej Technicznej Szkole prowadząc wykłady z algebry, geometrii, trygonometrii, buchalterii, budownictwa, technicznego kreślenia, mechaniki oraz wytrzymałości tworzyw. Do Polski wraca w listopadzie 1918 roku. Od lutego 1919 roku pracuje prowadząc prywatną praktykę budowlaną.

Z dniem 12 lutego 1919 roku podejmuje pracę w Okręgowym Zarządzie Dóbr Państwowych w Radomiu na stanowisku starszego referenta budowlanego /nominacja z Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych/. Uczestniczy w tym czasie w przejmowaniu gmachów, budynków i budowli po zaborcach oraz rozdysponowaniem ich na siedziby różnych urzędów nowo tworzącego się państwa polskiego. Po reorganizacji Zarządu Okręgowego Dóbr Państwowych zostaje mianowany na stanowisko Kierownika Wydziału Budowlanego, które to stanowisko pełni do dnia 30 czerwca 1933 roku, kiedy to przeniesiony zostaje na emeryturę.

W tymże samym roku przenosi się do Warszawy i tam pozostaje aż do śmierci.

W okresie pracy na stanowisku inspektora do spraw budowlanych nadzorował wszystkie inwestycje prowadzone na terenie Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu. Był pojektantem wielu obiektów, związanych z leśnictwem, do dziś istniejących.

A oto co pozostawił:

- zaprojektował i nadzorował budowę domu-siedziby nadleśnictwa w Garbatce koło Radomia oddany do użytku w 1922 roku,

- tartak w Zagnańsku

- kolejkę w Górach Świętokrzyskich

a najważniejsze to że:

- odkrył, zabezpieczył i doprowadził do uznania za pomnik przyrody tysiącletni dąb "BARTEK" w Zagnańsku.

Źródła:

- Archiwum Archidiecezji Warszawskiej,

- "Akta osobowe" znajdujące się w DLP w Radomiu,

- "Sagi Warszawskie" - Olgierd Budrewicz,