Władysław Belina-Prażmowski

Władysław Zygmunt Belina - Prażmowski - (ur. 3 maja 1888 w Ruszkowcu pod Opatowem - zm. 13 października 1938 w Wenecji), pułkownik Wojska Polskiego.

Od 1909 był członkiem Związku Walki Czynnej, należał do Związku Strzeleckiego. W 1913 został zastępcą komendanta okręgu krakowskiego ZWC. W latach 1909-1913 studiował na Politechnice Lwowskiej. 2 sierpnia 1914 obejmuje dowództwo patrolu, który w nocy dnia następnego wkracza do zaboru rosyjskiego. Ten sam patrol, już w mundurach, konno i uzbrojony, ponownie przeszedł kordon graniczny i stoczył bezkrwawą potyczkę z rosyjskimi policjantami stając się tym samym pierwszym oddziałem kawalerii legionowej. 13 sierpnia stworzył pierwszy szwadron w sile 140 ludzi. W latach 1914-1917 oficer Legionów Polskich, organizator pułku kawalerii legionowej, tzw. "beliniaków". Na jego czele przeszedł cały szlak bojowy legionów.

Po zakończeniu I wojny światowej w armii polskiej, początkowo dowódca I pułku ułanów, był twórcą I brygady kawalerii, na której czele stoczył wiele bitew w wojnie z Ukraińcami i bolszewikami. W 1929 zamieszkał w Krakowie, był tutaj prezesem Oddziału Krakowskiego Związku Legionistów. W latach 1931-1933 po wystąpieniu z wojska Prezydent Miasta Krakowa a w latach 1933-1937 wojewoda lwowski. Po powrocie do Krakowa został dyrektorem generalnym Jaworznickich Komunalnych Kopalń Węgla SA. Odznaczony krzyżem Orderu Virtuti Militari, 5-krotnie Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1937 przeszedł na emeryturę ze względu na pogarszający się stan zdrowia. Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim. W 1938 nazwano jego imieniem ulicę wylotową z ronda Mogilskiego.