Urodził się: 24 lipca 1868 roku (piątek) w Krakowie
(chrzczony par. pw. Św. Szczepana )
Rodzice:
- Stanisław Paweł Jan Janikowski (1833-1881)
- Eufemia Prylińska (1846-1927)
Rodzeństwo: (3)
- Stanisława (1866-1896)
- Antonina Waleria Eufrozyna (1870-1942)
- Anna Ludwika (1877-?)
Kawaler
Zmarł: 19 lipca 1911 roku (środa) w Drewnicy (dzisiaj Ząbki)
(miasto i gmina , pow. wołomiński)
Pochowany: na Cmentarzu Rakowickim kw. II b
){kind=link}
- grobowiec rodzinny
Drugie dziecko Stanisława i Eufemii.
Doktor prawa, publicysta, współzałożyciel "Naprzodu".
Oryginalny Akt Chrztu:
Po wczesnej śmierci ojca wychowywany był przez matkę.
Szkołę podstawową i gimnazjum ukończył w Krakowie w roku 1886.
Następnie zapisał się na Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Brał czynny udział w życiu politycznym uczelni. Wraz z Franciszkiem Nowickim stanął na czele postępowego odłamu młodzieży akademickiej. Był jednym z inicjatorów i redaktorów pisma "Ognisko" wydawanego przez studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego w roku 1889, reprezentującego ideologię radykalno-demokratyczną.
W roku 1887 został wybrany do Zarządu Czytelni Akademickiej, najpierw jako członek, później pełnił tam funkcję sekretarza. Działalność tej grupy młodzieży spotkała się z represjami ze strony władz uniwersyteckich.
Janikowski wraz z Nowickim i Gabrielem Górskim zostali w styczniu 1890 roku relegowani z uniwerytetu, co z kolei wywołało falę protestu na uczelni krakowskiej.
Niezależnie od wyroku dyscyplinarnego władze państwowe przeprowadził śledztwo zakończone w roku 1891 procesem dziesięciu działaczy socjalistycznych, wśród których obok m.in. Ignacego Daszyńskiego i Wilhelma Feldmana zasiadł na ławie oskarżonych Janikowski.
Proces z powodu braku dowodów zakończył się uniewinnieniem wszystkich oskarżonych.
W tym okresie Janikowski brał udział w naradach krakowskich działaczy socjalistycznych, w czasie których omawiano założenie stowarzyszenia robotniczego "Siła" oraz czasopisma "Naprzód". Janikowski był jednym z założycieli i pierwszych współpracowników tego pisma.
Po relegacji z uczelni krakowskiej i po odmowie przyjęcia na Uniwersytet Lwowski przeniósł się Janikowski na Uniwersytet w Grazu, gdzie studiował prawo w semestrze letnim 1890 roku. W semestrze zimowym 1890-91 ukończył studia na Uniwerytecie w Wiedniu i otrzymał absolutorium.
Doktorat prawa otrzymał na Uniwersytecie Krakowskim w roku 1894.
Po zakończeniu studiów pracował jako urzędnik Ministerstwa Kolei, początkowo w Insbruku, następnie w Krakowie, a wreszcie w Wiedniu na stanowisku inspektora.
Utrzymywał liczne kontakty z wiedeńskim i krakowskim środowiskiem literackim i artystycznym.
Pisywał artykuły do "Naprzodu", "Czasu" i innych pism krakowskich.
Nadmierna nerwowość Janikowskiego przerodziła się w końcu w chorobę umysłową.
Zmarł w zakładzie dla obłąkanych w Drewnicy k. Warszawy.
Źródła:
- Polski Słownik Biograficzny, Tom X, str. 519,
