Urodził się: 10 lutego 1818 roku (wtorek) w Warszawie

 

Rodzice:

- Jan Gottlieb Wilhelm Beyer (1778-1819)

- Henrietta Sophia Maria Minter (1782-1855)

 

Rodzeństwo: (2)

- Wilhelm Stanisław (1813-1874)

- Karol Henryk Ludwik (1815-1855)

 

Żona:

- Joanna Zofia Hauschild (1819-1898)

 

Ślub: 29 marca 1856 roku (sobota) w Kościele Parafii Ewangelicko-

            Reformowanej w Warszawie

Dzieci: (5)

- Karol Ludwik (1857-1888)

- Marya Anna (1860-1876)

- Jadwiga Anatolia (1861-?)

- Kazimierz Cyryli (1861-?)

- Joanna (?)

 

Zmarł: 8 listopada 1877 roku (czwartek) w Warszawie

 

Pochowany: 10 listopada 1877 roku (sobota) o godz. 14:00

                           na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym

                           w Warszawie  kw. E, rząd 3, nr 13

 

Trzecie dziecko Jana i Henrietty.

 

Dagerotypista, fotograf, numizmatyk, zwany "ojcem polskiej fotografii"

Członek Towarzystao Rolniczego w Królestwie Polskim działającego w latach 1858-61.

 

Był synem malarki Henryki z Minterów. Do zamknięcia uczelni przez władze carskie (1831) uczęszczał wraz z bratem Henrykiem Karolem, powstańcem listopadowym (w roku 1856 poślubił jego wdowę, Joannę Zofię z Haushildów), do Liceum Warszawskiego, po czym pracował przez jakiś czas w odlewni wuja Karola Mintera w 1842 roku jako buchalter. Później do roku 1844 przebywał w Paryżu, ucząc się techniki fotografii.

 

W roku 1844 założył w Warszawie pierwszy zakład dagerotypów, który przekształcił się później w atelier fotograficzne (czynne do 1872). Zakład znajdował się początkowo przy ul. Senatorskiej, potem przeniósł się na ul. Warecką, a w 1857 na Krakowskie Przedmieście.

 

Około połowy XIX w. wykonał serię fotografii polskich miast, będących dziś bezcennym, a czasem jedynym świadectwem ich ówczesnego życia i wyglądu, wśród nich Warszawy, Krakowa, Częstochowy, Gdańska, Malborka i Łodzi. Beyer utrzymywał się jednak głównie z wykonywania portretów fotograficznych, a zajęcie to w początkowym okresie, ze względu na praktyczny brak konkurencji, przynosiło mu pokaźne dochody.

 

Oddawał też swoje umiejętności na rzecz spraw publicznych, m.in. wykonując portrety osób biorących udział w ówczesnych wydarzeniach polityczno-społecznych. Najbardziej znany jest zestaw portretów tzw. pięciu poległych w patriotycznej manifestacji 27 lutego 1861 roku na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. Wszedł w skład Delegacji Miejskiej - komitetu powołanego w celu zapewnienia spokoju publicznego po manifestacji. Na jego zlecenie Henryk Pillati namalował także obraz poświęcony temu wydarzeniu. W latach 1862-1865 z powodu swojej działalności patriotycznej przebywał na zesłaniu w głębi Rosji.

 

W 1870 Karol Beyer otworzył pierwszą w Warszawie drukarnię światłodrukową, zamkniętą jednak w następnym roku przez zaborcę. W 1863 wzniósł na rogu Krakowskiego Przedmieścia i ul. Królewskiej olbrzymią kamienicę z rotundą (architektem był Józef Orłowski). Istniała do 1944 i do końca nazywana była przez warszawian "kamienicą Beyerowską". Jest m.in widoczna na fotografiach z pogrzebu Bolesława Prusa. Po 1945 nie została odbudowana.

 

Karol Beyer pasjonował się również numizmatyką i archeologią, był właścicielem cennego zbioru monet i autorem licznych publikacji. W 1856 w trakcie towarzyskiego spotkania w kamienicy zamieszkiwanej niegdyś przez Antoniego Magiera przy ulicy Piwnej w Warszawie, z inicjatywy Karola Beyera zawiązało się Warszawskie Towarzystwo Numizmatyczne.

 

Nekrolog: [1]

 

 

 

 


 

Przypisy:

 

[1] - Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” nr 248/1877 z dnia 9 listopada,

            (Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie, CRISPA) 

 

Źródła:

 

- Jadwiga i Eugeniusz Szulcowie, Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie,

   Warszawa 1989,

- Dobrosław Kobielski, Warszawa na fotografiach z XIX wieku, KAW, Warszawa, 1982,

- Archiwum Państwowe m.st. Warszawy,