Maringe Wiktor Felix

Za listą członków Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim, które działało w latach 1858-61, Wiktor był właścicielem Jasieńca (par. i gm. Rybno, pow. sochaczewski).

Wczesniej Jasieniec był własnością jego kuzyna Kazimierza Bolesława Rostropowicza (1830-1856).

Oryginalny Akt Chrztu: wtóropis ASC ^[1]

Rok 1827, 16 kwietnia (poniedziałek)

Kościół Parafialny pw. Panny Maryi w Warszawie

Księga Chrztów, Tom z lat 1826-1827, strona 140, numer aktu 280

Działo się w Mieście Warszawie dnia szesnastego Kwietnia tysiąć osimset dwudziestego siodmego roku o godzinie piątej po południu. Stawił się Leonard Marynge Obywatel Właściciel, lat czterdzieści trzy mający w obecności Felixa Boretego Budowniczego Rządowego z Warszawy lat dwadzieścia osim tudzież Bonifacego Witkowskiego Jndendenta Budowniczego z Warszawy lat dwadzieścia siedem mających, i okazał Nam dziecię płci Męskiej urodzone tu w Warszawie przy ulicy Zakroczymskiej pod liczbą tysiąc osimset pięćdziesiąt siedem, dnia trzeciego Kwietnia roku bieżącego o godzinie jedenastej przedpoludniem z Jego Małżonki Katarzyny z Borettych lat dwadzieścia sześć mającej. Dziecięciu temu na Chrzcie Świetym odbytym w dniu dzisiejszym nadane zostały Jmiona Wiktor Felix a Rodzicami jego Chrzestnymi byli wyżey wymieniony Felix Boretti i Elżbieta Hauschildt. Asystentami zaś Bonifacy Witkowski i Petronella Boretti. Akt ten Stawającym i Świadkom przeczytany przez Oyca i Świadków podpisany został.

(-) w Zastępstwie Proboszcza Xiądz Jgnacy Kamieński

Wikaryusz Parafii Panny Maryi

(-) Leonard Maringe (-) Felix Boretti (-) B.Witkowski

Poprzez związek z Emmą Hauszyld stał się właścicielem majątku ziemskiego Kuznocin nad Bzurą (gm. Kozłów Biskupi, pow. sochaczewski), gdzie Wiktor w roku 1864 założył młyn mogący przerabiać do 100 czetwerti zboża dziennie ^[2] oraz wsi Rozlazłów Królewski. Majątek Kuznocin sprzedany został w 1881 roku Tadeuszowi Trepce.

Wiktor posiadał też domu w Warszawie.

W domu Wiktora i Emmy skupiało się życie rodzinne. Bywali u nich krewni z rodzin Beyer'ów, Borettich, Czachowskich, Hauszyldów, Mierzejewskich.

Wiktor był właścicielem hotelu Maringe'a (później Francuski) w Warszawie. Powstawał w latach 1865-67. Mieścił się u zbiegu ulic Marszałkowskiej i Rysiej. Hotel był dwupiętrowy. Projektantami byli absolwenci Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, Teodor Witkowski i Leon Surzyński. Elewację zdobiły popiersia Faustyna Cenglera. Hotel miał 35 pokoi. Na dworzec kolejowy wysyłano specjalny omnibus hotelowy. Główne wejście do hotelu wiodło od strony ulicy Rysiej. Od Marszałkowskiej widać było parterową przybudówkę ozdobioną facjatką, krytą dachówką i zwieńczoną trójkątnym szczycikiem. Hotel prowadził własną restaurację oraz posiadał skład win. Wśród znawców kuchni cieszył się powodzeniem "bifsztyk u Marenża". Hotel zburzono na początku XX wieku.

Na mocy kontraktu kupna i sprzedaży z 24 czerwca 1880 roku Wiktor nabył za sumę 300 tyś. rubli Mokrsko Szlacheckie (wieś gminna, pow. wieluński).

12 lipca 1884 roku odsprzedał Mokrsko swojemu synowi Leonardowi.

Nekrolog: ^[1]

Przypisy:

[1]- Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” nr 15/1912 z dnia 15 stycznia,

nr 16/1912 z dnia 16 stycznia,

(Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie, CRISPA)

Źródła:

[1] - Archiwum Państwowe m.st. Warszawy,

[2] - Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, Tom V, str. 15,