Chrzczony: 22 listopada 1798 roku (czwartek) w Warszawie

                        (par. pw. Św. Jana Chrzciciela)

Rodzice:

Giuseppe "Józef" Boretti (1746-1849)

- Barbara H'Rynkiewicz (1773-1837)

 

Rodzeństwo: (9)

- Wiktoria Marianna (1794-1798)

- Elżbieta Katarzyna (1800-1871)

- Marianna Apollonia (1804-1870)

- Wojciech Kajetan (1806-?)

- Izabella Augusta (1808-1892)

- Petronella (1810-1840)

- Aniela Józefa (1813-?)

- Józef Antoni Julian (1817-1818)

- Joanna Józefa (1820-1865)

 

Żona:

- Anna Rozyna Hauschild (1803-1837)

 

Ślub: 13 czerwca 1824 roku (niedziela) w Kościele pw. Św. Jana

            Chrzciciela w Warszawie

Dzieci: (8)

- Józef Antoni (1825-1878)

- Ludwika Joanna (1826-1851)

- Edward Kalixt (1828-1836)

- Katarzyna Franciszka (1830-1851)

- Emil Piotr Paweł (1832-1833)

- Teofil Józef (1834-1910)

- Pankracy Bonifacy (1835-1915)

- Marcelli Antoni (1837-1892)

 

Zmarł: 13 maja 1847 roku (czwartek) w Warszawie

 

Pochowany: 16 maja 1847 roku (niedziela) o godz. 17:00

                           na Cmentarzu Powązkowskim

                           kw. 4, rząd I, p4  przy Alei Katakumbowej

                           - grobowiec rodzin Boretti-Maringe

 

Drugie dziecko Giuseppego i Barbary.

 

Kawaler orderu Św. Stanisława Kl. III. ,

dzięki któremu otrzymał w 1844 roku szlachectwo w Królestwie Polskim wraz z Herbem przeniesionym po włoskim pochodzeniu szlacheckim przodków.

Budowniczy przy pałacach cesarskich Łazienkach i Belwederze.

 

 

Oryginalny Akt Chrztu:   pierwopis Kościelny

 

 

Rok 1798, 22 listopada (czwartek)

Kościół Parafialny pw. Św. Jana Chrzciciela w Warszawie

Księga Chrztów, Tom z lat 1798-1801, strona , bez numeru

 

 

Ten jak wyżej (Franciszek Wieliczko Wikariusz Warszawski) ochrzcił Feliksa Jana Marię syna Jozefa Boreti i Barbary prawnie zaślubionych. Rodzicami chrzestnymi byli Jan Roman i Petronella Krawczyńska.

 

 

 

Felix uczył się w zakładzie księży Pijarów. Wybrał zawód ojca i od niego odebrał pierwsze nauki, lecz był budowniczym już innego typu: budowniczym-urzędnikiem.

Pracował przez wiele lat w Państwowej Administracji Budowlanej, od 1815 r. - jako koordynator (konduktor) aplikant przy intendencie generalnym budowli królewskich Jakubie Kubickim, od 1818 r. jako budowniczy koadjutor przy Komisji Nadzoru Budów i Korony.

 

W dniu 20 marca 1817 roku w wieku lat 19 zapisał się do Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego na Wydział Nauk i Sztuki Pięknej (numer albumu 685). W tym czasie mieszkał z rodzicami przy ulicy Kanonia 87.

 

W 1824 roku poślubił Annę Rozynę Hauschild i zamieszkał wraz z żoną u swoich rodziców.

 

 

Oryginalny Akt Ślubu:   pierwopis Kościelny

 

 

Rok 1824, 13 czerwca (niedziela)

Kościół Parafialny pw. Św. Jana Chrzciciela w Warszawie

Księga Ślubów, Tom z lat 1818-1825, strona 206, numer aktu 50/75

 

Występując z upoważnienia Jaśnieoświeconego Biskupa Archidiecezji Warszawskiej biorąc pod uwagę wszelkie oświadczenia oraz fakt że w aktach kościelnych żadnych przeszkód zawarcia Małżeństwa nie było udzieliłem ślubu zgodnie zawartego pomiędzy Panem Felixem Janem Boretti kawalerem mającym 26 lat, Konduktorem Budowli Królewskich i Anną Rozyną Hauschildt, Panną mającą 21 lat z parafii naszej ............. Wielmożni Józef Boretti ojciec narzeczonego, Józef Hauschildt ojciec narzeczonej .......... Jaśnieoświecony Pan Bonawentura Butkiewicz Ksiądz  

 

 

 

W 1827 roku konduktor Budowli Łazienek. 26 grudnia 1830 roku został mianowany kapitanem w sztabie niepłatnym Gwardii Narodowej .

 

W 1831 roku po upadku powstania , awansował na etatowego budowniczego przy pałacach carskich Łazienek i Belwederu.

Mimo obowiązków administracyjnej raczej natury, z jego fachową opinią liczono się wówczas w Warszawie.

Był aktywnym członkiem Towarzystwa Dobroczynności.

Mieszkał na terenie parku Łazienkowskiego, gdzie przygotowywał mieszkania dla cesarza i wielkich książąt.

Zajmował dość wysokie stanowiska służbowe.

Był kawalerem wysokich odznaczeń rosyjskich, dzięki którym otrzymał w 1844 roku szlachectwo w Królestwie Polskim wraz z Herbem przeniesionym po włoskim pochodzeniu szlacheckim przodków.

Zmarł na dwa lata przed śmiercią ojca.

 

 

Oryginalny Akt Zgonu:    pierwopis Kościelny    wtóropis ASC

 

 

Rok 1847, 14 maja (piątek)

Kościół Parafialny pw. Św. Aleksandra w Warszawie

Księga Zgonów, Tom z lat 1846-1849, strona 285/435, numer aktu 224

 

Działo sie w Warszawie w Parafii Świętego Aleksandra dnia czternastego Maja tysiąc osimset czterdziestego siódmego roku o godzinie jedenastej przed południem. Stawili się Wielmożni Ludwik Szmidecki Szwagier zmarłego, Budowniczy Miasta Warszawy lat trzydzieści jeden i Leonard Maringe Siostrzeniec tegoż Obywatela, lat dwadzieścia siedm mający, obadway tu w Warszawie pierwszy przy ulicy Nowolipie w domu pod liczbą dwa tysiące czterysta dwadzieścia pięć, drugi zaś przy ulicy Zakroczymskiej pod liczbą tysiąc osiemset pięćdziesiąt siedem zamieszkali i oświadczyli iż w dniu wczorajszym o godzinie dziewiątej wieczorem zmarł tu w Warszawie przy Ulicy Górney w domu pod liczbą dwa tysiące dziewięćset osimdziesiąt siedem litera A, Felix Marya Boretti wdowiec Budowniczy Administracyi Pałaców Cesarskich rodem z Warszawy, wieku lat czterdziestu dziewięciu mający, Syn Józefa Obywatela w Warszawie zamieszkałego i już nieżyjącej Barbary z Rynkiewiczów Małżonków Boretti. Po przekonaniu się naocznie o Zeyściu Borettego. Akt ten Stawającym przeczytany został i podpisany.

 

                                    (-) Xsiądz Mateusz Naruszewicz Kanonik

                                                                     Dziekan, Sędzia Pokoju i Proboszcz

 

(-) Ludwik Szmidecki

(-) Leonard Maringe

 

 

Nekrolog: [1]

   

 


 

Przypisy:

 

[1] - Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” nr 128/1847 z dnia 15 maja,

            (Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie, CRISPA)

 

Źródła:

 

- Archiwum Archikatedry Warszawskiej,

- Archiwum Państwowe m. st. Warszawy,

- Polski Słownik Biograficzny - Tom II,

- Olgierd Budrewicz: Sagi warszawskie, Warszawa 1967,

- Stanisław Łoza: Architekci i Budowniczowie w Polsce, PSB W-wa 1954,

- Stanisław Szenic: Cmentarz Powązkowski w Warszawie 1790-1850, PIW W-wa 1979,