Boretti Wincenty Franciszek

Działo się w Warszawie w Parafii Świętego Krzyża dnia trzydziestego Lipca tysiąc osimset pięćdziesiatego dziewiątego roku o godzinie wpół do szóstej popołudniu. Stawił się Józef Boretti Budowniczy Rządowy lat trzydzieści cztery mający w Warszawie pod numerem tysiąc czterysta ośmdziesiąt siedem przy ulicy Siennej zamieszkały w obecności Franciszka Hauschildt Naczelnika Komory lat czterdzieści sześć i Marcellego Boretti obywatela lat dwadzieścia trzy mających w Warszawie zamieszkałych i okazał nam dziecię płci męskiej urodzone tu w Warszawie w mieszkaniu jego dnia Czwartego Kwietnia roku bieżącego o godzinie Szóstej z południa z jego małżonki Antoniny z Janikowskich lat dwadzieścia sześć mającej. Dziecięciu temu na Chrzcie Świętym dziś odbytym nadano Jmiona Wincenty Franciszek rodzicami jego Chrzestnymi byli Franciszek Hauschildt z Franciszką Rostropowicz za przyczynę opóźnienia Aktu Ojciec podał słabość Dziecka. Akt ten stawającym przeczytany przez tychże i nas podpisny został. -

(-) Józef Boretti (-) Franciszek Hauschild

(-) Marcelli Boretti (-) X. Łuniewski Prefekt

Od młodych lat pobierał nauki fotografii u swojego stryja znanego fotografa warszawskiego Teofila Józefa Boretti, będącego uczniem Karola Beyera.

W 1880 roku bierze ślub z Anastazją Tworkowską.

Oryginalny Akt Ślubu: wtóropis ASC

Pomimo tego, że jego pierwsze dziecko Józefa urodziła się w 1879 roku na co nie mam jeszcze potwierdzenia w postaci aktu urodzenia, ślub Wincenty mógł wziąć dopiero w 1880 roku, w którym to ukończył 21 lat i mógł oficjalnie sam decydować o sobie tym bardziej, że już nie miał ojca, który zmarł w 1878 roku.

Kontynując życiorys Wincentego szczególnie jako fotografa należy powiedzieć, że już w roku 1882 uzyskał on za swe fotografie medal na wystawie w Moskwie.

Początkowo założył swój zakład fotograficzny w Mińsku Gubernialnym (dzisiaj stolica Białorusi) gdzieś ok. 1880 roku. Po otrzymaniu koncesji 14 czerwca 1884 roku przenosi lokal na ulicę Zacharzewską. Około 1890 roku powierza prowadzenie swojego zakładu bratu Józefowi Mikołajowi, który działa w latach od 19 listopada 1890 roku do 1898 roku jako filia Zakładu kaliskiego, a po otrzymaniu koncesji 13 stycznia 1892 roku przenosi zakład na ulicę Gubernatorską do domu Steganowiczów.

W 1891 roku przenosi się do Kalisza, gdzie zdobywając koncesję 29 maja powołuje do życia swój zakład fotograficzny przy ulicy Niecałej 12 p.n. "Warszawski Zakład Fotograficzny Wincentego Boretti", potem ok. 1909 roku otwiera filię p.n. "Fotografia Artystyczna W.Boretti" przy pl. św. Józefa 10, posiadał także w Kaliszu inny zakład p.n. "Dyzma" przy ulicy Warszawskiej 17.

W Kaliszu pracował aż do sierpnia 1914 roku, kiedy to wypadki I Wojny Światowej rzuciły go na nieznany teren.

W 1895 roku wykonał zdjęcia miasta i portrety dla ks. Przybylskiego

W latach 1896-98 wydał album fotograficzny o Kaliszu składający się z 17 fotografii, które uwieczniały widoki posiadające walor dokumentu.

W 1900 roku dla wystawy archeologicznej i dzieł sztuki w Kaliszu (własność Muzeum).

W 1902 roku dla Marii Konopnickiej.

W dniu 25 października 1902 roku przy ul. Parkowej powstał budynek Kaliskiego Towarzystwa Muzycznego, w którym jako znany kaliski fotograf był gospodarzem.

W dniu 13 października 1903 roku powstało Towarzystwo wzajemnej pomocy na przypadek śmierci pn. "POMOC", w którym to Wincenty zasiadał w komisji rewizyjnej ^[1]

Prace Wincentego, doskonałe technicznie, nienaruszone zębem czasu, znaleźć można w wielu nietylko kaliskich domach.

Na odwrocie każdego zdjęcia zamieszczony jest obustronny wizerunek owego medalu.

W górnej części widać wytłoczony Herb rodzinny.

Zdjęcia na twardych kartonikach nosiły także napis:

"Fotografia artystyczna

W.Boretti

w Kaliszu

Plac Św. Józefa nr 10.

Na żądanie można mieć kopię.

Niepogoda nie robi różnicy w zdjęciach".

Wincenty wraz z rodziną posiadał duży dom, można powiedzieć Pałac, przy ulicy Niecałej, w którym prowadzone było tak życie całej licznej rodziny wraz ze służbą jak i działalność zakładu fotograficznego.

Tak wyglądał ten dom na początku XX w. przed spaleniem w czasie I wojny światowej, która Kalisz dotknęła bodajże najbardziej - W "Nocach i Dniach" opisywany jest jako Kaliniec.

A tak wyglądał 28 marca 2007 roku zrekonstruowany po I WŚ, lecz niestety w dniu wykonywania zdjęć już zaniedbany jak widać poniżej.

Oryginalny Akt Zgonu: wtóropis ASC

Rok 1932, 3 lipca (niedziela)

Kościół Parafialny pw. Opieki NMP [Katedra] w Radomiu

Księga Zgonów, Tom z roku 1932, strona 214, numer aktu 107

Działo się w Radomiu w Parafii Opieki N.M.P. dnia trzeciego lipca, tysiąc dziewięćset trzydziestego drugiego roku, o godzinie jedenastej rano. Stawił się Doktor Tochterman i Antoni Boretti inżynier, obydwaj świadkowie pełnoletni w Radomiu zamieszkali i oświadczyli że w Radomiu przy ulicy Trawnej pod liczbą piętnaście, w dniu wczorajszym, o godzinie pierwszej minut trzydzieści w nocy, w skutek zapalenia mięśnia sercowego zmarł Wincenty Boretti, lat siedemdziesiąt trzy mający, syn Józefa i Antoniny z Janikowskich, wdowiec po Anastazji z Tworkowskich. Po przekonaniu się o śmierci Wincentego akt ten obecnym przeczytany, podpisany został.

(-) Ks.

Przypisy:

[1]- Info w „Kurierze Warszawskim” nr 284/1903 z dnia 14 października,

(Biblioteka Uniwersytecka w Warszawie, CRISPA)

Źródła:

- Archiwum Państwowe m.st. Warszawy,

- Jacek Strzałkowski: Słownik Fotografów Łódź 2009,

- Archiwum Diecezji Radomskiej,