Urodził się: 25 listopada 1888 roku (niedziela) w Brudzyniu

                         (par. i gm. Brudzew, pow. kolski)

Rodzice:

- Leonard Ludwik Franciszek Maringe (1857-1933)

- Zuzanna Kożuchowska (1861-1939)

 

Rodzeństwo: (3)

- Leonard Witold Stanisław (1890-1966)

- Jadwiga Emma Benigna (1893-1976)

- Stefan Zygmunt Stanisław (1899-1908)

 

Żona:

- Antonilla Wyganowska (1891-1990)

 

Ślub: 10 sierpnia 1915 roku (wtorek) w Kościele pw. NPN

             Panny Maryi w Łasku     (gm. Łask, pow. sieradzki)

Dzieci: (4)

- Jerzy (1916-1944)

- Hanna (1917-1990)

- Stanisław (1918-1943)

- Zofia (1919-2017)

 

Zmarł: 19 maja 1952 roku (poniedziałek) w Warszawie

 

Pochowany: na Cmentarzu Powązkowskim

                           kw.4, rząd I, p.  przy Aleii Katakumbowej

                           - grobowiec rodzin Boretti-Maringe

 

Pierworodne dziecko Leonarda i Zuzanny.

 

Właściciel majątku Smolina (gm. Brudzew, pow. turecki), który zgodnie z tradycją jako najstarszy syn przejął po ojcu.

 

Ukończył Gimnazjium Emiliana Konopczyńskiego w Warszawie.

 

Nastepnie w 1910 roku ukończył Uniwersytet w Londynie na Wydziale Mechanicznym uzyskując dyplom inzyniera.

 

Do wybuchu I wojny światowej pracował w przemyśle drzewnym.

Od 1914 roku administrował majątkami.

 

Dnia 15 sierpnia 1915 roku bierze ślub z Antonillą Wyganowską. Ślub odbywa się w Łasku, a wesele w Ostrowie w majątku Szweycerów, gdzie Tadeusz w tym okresie czasu był administratorem zobacz foto

 

Jako ochotnik brał udział w wojnie 1920 roku w I-ym Szwadronie Ochotniczego Pułku Ułanów. Odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy (nr 2700).

 

W 1921 roku objął po rodzicach Smolinę. Jednym z jego celów było wyeliminowanie monopolu pośredników w handlu zbożem. Chciał zorganizować przetwórstwo produktów rolnych przez rolników w ramach spółek i akcjonariatów.

Działając w Związku Ziemian Polskich, zakupił przy współudziale innych akcjonariuszy, (m.in. szwagra Gołembiowskiego i Potworowskiego) młyn w Kole, obciążając przy tym hipotekę własnego majątku.

Na skutek kryzysu gospodarczego 1929 roku utracił wraz z innymi młyny i swój majątek.

 

W następnych latach zajmował się administracją kilku majątków. Jednym z nich była Golina Sucharzewskich w powiecie konińskim. Gospodarstwem zajmowała się żona Antonilla pod kierownictwem męża, który w tym czasie prowadził firmę nasienną J.Fijałkowskiego w Warszawie.

 

W 1936 roku Tadeusz wykupił Smolinę, zostawiając gospodarowanie żonie, gdyż sam nadal prowadził firmę nasienną w Warszawie.

 

Wybuch II wojny światowej zastał rodzinę Maringe w Smolinie, skąd po działaniach wojennych została deportowana do obozu w Bochni.

Po wydostaniu się z obozu zamieszkali w Warszawie, przebywając tam do końca okupacji.

Tadeusz włączył się do konspiracji.

W firmie nasiennej przy ulicy Czackiego obsługiwał "skrzynkę kontaktową", był również współorganizatorem zbiórki żywności dla ludzi wysiedlonych i rodzin ze spacyfikowanej Zamojszczyzny.

 

Po zakończeniu wojny Tadeusz zamieszkał wraz z rodziną w Poznaniu, gdzie prowadził firmę nasienną współpracując z PNZ.

W 1946 roku aresztowano kierownictwo PNZ pod zarzutem szpiegostwa i sabotażu.

Kadrę kierowniczą stanowili byli ziemianie, posiadający wykształcenie rolnicze i praktykę w prowadzeniu dużych majątków ziemskich, między innymi brata Tadeusza, Leonarda.

Po zorganizowaniu pokazowego procesu, Leonard Wiktor został skazany na dożywocie. Proces był zorganizowany m.in. po to aby zohydzić w oczach społeczeństwa inteligencję i środowisko byłych ziemian.

 

Tadeusz bardzo ciężko przeżył ten proces, zapadł na zdrowiu i zmarł w 1952 roku.

 

 

 

---

 

Przypisy:

 

[1] -