Urodził się: 1812 roku w Berlinie

 

Rodzice:

- Karl Friedrich Minter (1780-1847)

- Joanna Julianna Fryderyka Grohse (1782-1855)

 

Rodzeństwo: prawdopodobnie brak

 

Żona:

- Ludwika Petronella Czarnecka (1815-1894)

 

Ślub: 1 listopada 1836 roku (wtorek) w Kościele pw. Św. Andrzeja

             i w Kościele Ewangelicko-Augsburskim

             w Warszawie

Dzieci: ()

- Zofia Marya (1837-1910)

- (1841-1876)

- Ludwika Zofia (1844-1920)

- Stanisław Karol (1851-1904)

 

Zmarł: 4 sierpnia 1892 roku (czwartek) w Gołoszycach

 

Pochowany: na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim

                           w Warszawie  Al. F, g. 44

 

Pierworodne dziecko Karola i Joanny.

 

Przemysłowiec warszawski, właściciel fabryki wyrobów metalowych i lakierowanych.

Kolega szkolny Fryderyka Chopina.

 

Rdzennie niemiecka, pochodząca ze Szczecina ewangelicka rodzina Minterów osiedliła się w Warszawie za czasów panowania pruskiego po III rozbiorze w osobie Wilhelma Henryka, wojskowego pruskiego i polskiego. Wilhelm Henryk ściągnął do Warszawy młodszego brata Karola Fryderyka, malarza i litografa żonatego z Joanną Julianą Grohse (1782-1855).

Karol Juliusz był synem tej pary.

 

Po nauce w Liceum Warszawskiem Minter uczęszczał przez jakiś czas do warszawskiego Instytutu Politechnicznego, który po Powstaniu Listopadowym został zamknięty przez władze carskie. W roku 1835 przejął założony przez ojca zakład odlewniczy, produkujący sprzęt kościelny i tzw. galanterię użytkową i artystyczną . Po kierownictwem Karola Juliusza rodzinna odlewnia stała się największym w Imperium Rosyjskim zakładem tego typu. Firma wyspecjalizowała się w produkcji medali z podobiznami i statuetek wybitnych Polaków, projektowanych przez sławnych rzeźbiarzy, jak Jakub Tatarkiewicz, Henryk Stattler i innych.

 

W roku 1836 Minter poślubił Ludwikę z Czarneckich (zm. 1894), z którą miał syna Stanisława Karola (1851-1904).

 

Po upadku Powstania Styczniowego nastąpiły restrykcje władz carskich i Minter przestawił fabrykę na produkcję emaliowanych i cynowych naczyń kuchennych, znowu stając na pierwszym miejscu tej branży w całym Imperium Rosyjskim. W roku 1881 sprzedał fabrykę warszawskim zakładom Wulkan S.A. i osiedlił się w zakupionym ok.r. 1870 majątku Gołoszyce koło Opatowa, gdzie zmarł w roku 1892. Zwłoki przewieziono do Warszawy i pochowano na cmentarzu ewangelicko-augsburskim (aleja F nr 44). Tam też spoczywają syn i wnuk Karola Juliusza.

 

Ostatnim z rodu tych wiernych Polsce i zasłużonych dla niej Niemców był syn Stanisława Karola, Zygmunt Karol (1883 -1920), podporucznik 3 Pułku Ułanów Śląskich, kawaler orderu Virtuti Militari, który poległ w czasie wojny bolszewickiej pod Malinówką.

 

 

 

---

 

Źródła:

 

- Eugeniusz Szulc, Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, Warszawa 1989