Kryński Jan Ludwik

Polski Słownik Biograficzny t. 15 str. 467: psb.13938.1
Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 110):

Kryński Jan, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa i Admin., wpis 30 IX 1818

Urodzony w Prażmowie (PSB mylnie podaje 1811. Prawdopodobnie błąd drukarski). W powstaniu 1830/31 podoficer, potem pporucznik 3 Pułku Strzelców Konnych. Na emigracji, początkowo we Francji, uczestniczył w wyprawie sabaudzkiej, internowany w Szwajcarii, wyjechał do Anglii, gdzie działał czynnie do ostatnich dni życia. Członek TDP od sierpnia 1834, wykreślony przez sekcję centralną 15 IV 1835 za radykalizm i sprzeciwianie się tendencjom centralistycznym. Członek Tow. Wzajemnego Oświecania się w 1834-1835. W 1836 jeden z współtwórców Ludu Polskiego Gromady „Humań” i czołowych członków Gromady „Grudziąż” na wyspie Jersey, następnie jeden z przywódców Ogółu Londyn; w latach czterdziestych należał do Komisji Przygotowawczej Gromady Praga w Londynie. W 1845 był sekretarzem Stowarzyszenia Bratniej Pomocy w Londynie i współdziałał z czartystami. Współpracował z Zenonem Świętosławskim i w 1844 podpisał jego Ustawy Kościoła Powszechnego. Utrzymywał się z szewstwa w Londynie i cieszył się jako taki dobrą opinią. W 1855-1856 członek sekcji polskiej rewolucyjnego Stowarzyszenia Międzynarodowego. W 1856-1860 współzałożyciel i sekretarz Ludu Polskiego, Gromada Rewolucyjna Londyn, która padła ofiarą prowokacji prezydenta policji pruskiej w Poznaniu, v. Baeren-sprunga, w 1859/60. Przeciwnik polityki Hotelu Lambert. W 1834 podpisał akt potępiający politykę Czartoryskiego, a w 1856 akt potępiający amnestię. W 1861-1863 działał w Komitecie Polskiego Narodowego Zjednoczenia w Anglii, w Delegacji Emigracji Polskiej oraz w Komitecie Polskim w W. Brytanii i Irlandii. W 1865-1867 był członkiem Rady Generalnej I Międzynarodówki. W 1866-1870 był członkiem Zjednoczenia Emigracji Pol. i sekretarzem jej Gminy Centralnej Londyńskiej. Od 1872 współtwórca (wraz z Walerym Wróblewskim) i w 1874 sekretarz socjalistycznej organizacji III Związku Ludu Polskiego w Londynie. Mimo podeszłego wieku był ciągle czynny politycznie. Należał do pierwszej polskiej organizacji zawodowej w Londynie – do Związku Robotników Polskich. W 1888 był członkiem Towarzystwa Polskiego w Londynie. W ostatnich latach życia 85-letni działacz żył z pomocy materialnej Instytucji „Czci i Chleba”. Mieszkał wtedy w Londynie pod nr 21 przy Svershold Street, Oakley Square N. W.

W Londynie też zmarł.

Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego:

KRYŃSKI Jan - Ukończył szkoły w Swisłoczy, od 30.9.18 student Wydziału Prawa i Administracji UW. Wstąpił 24.7.30 do 3 psk. jako ochotnik. W powstaniu wachm. 3 psk., 4.10.31 ppor., 5.10.31 przeszedł z Rybińskim do Prus. Przybył do Francji 2.32 i należał do zakładu w Besançon. Wziął udział w wyprawie frankfurckiej i 7.4.33 przeszedł do Szwajcarii. 1.34 więziony w kantonie Vaud za uczestnictwo w wyprawie sabaudzkiej. Wydalony do Anglii, od 6.34 pobierał zasiłek rządu bryt. 19.8.34 w Londynie potępił Czartoryskiego. 8.34 przystąpił do TDP, wykreślony 15.4.35 za radykalizm. 1834-35 członek Towarzystwa Wzajemnego Oświecenia. Przeniósł się na wyspę Jersey, pracowałjako szewc, założył własny warsztat. 1836 współtwórca Gromady Humań, jeden z czołowych działaczy Gromady Grudziąż. 3.39 wrócił do Londynu. W latach czterdziestych należał do komisji przygotowawczej Gromady Praga. 24.3.44 podpisał Ustawy Kościoła Powszechnego Zenona Swiętosławskiego. 1845 sekretarz Stowarzyszenia Braterskiej Pomocy. 1856 sekretarz Gromady Rewolucyjnej Londyn. 1863 należał do Delegacji Emigracji Polskiej oraz Komitetu Polskiego w W. Brytanii i Irlandii, które prowadziły propagandę na rzecz powstania i wysyłały ochotników do kraju. Utrzymywał bliskie stosunki z I Międzynarodówką, od 31.10.65 do 1867 członek jej Rady Generalnej, podpisał też manifest inauguracyjny. 1866-70 należał do Zjednoczenia Emigracji Polskiej. 1872 współtwórca Związku Ludu Polskiego. Należał do pierwszej polskiej organizacji zawodowej w Londynie - Związku Robotników Polskich. 3.5.74 podpisał adres protestacyjny przeciw wizycie cara w Londynie. Od 1887 otrzymywał emeryturę Instytucji Czci i Chleba. Ożeniony z Ludwiką(zm. 1859), miał córkę Ludwikę. Zm. 9.4.90 w Londynie, pochowany na cmentarzu Kensal Green (kwatera 20/4, grób 26735).