Urodził się: 31 maja 1902 roku (sobota) w Warszawie
(chrzczony par. pw. Św. Stanisława i Wawrzyńca na Woli)
Rodzice:
- Sylwester Kazimierz Grudziński (1875-1944)
- Józefa Katarzyna Maringe (1878-1965)
Rodzeństwo: (1)
- Barbara (1904-1909)
Żona: (2)
1. Krystyna Stefania Sokołowska (1910-1954)
Ślub: 25 listopada 1934 roku (niedziela) w Kościele Św. Stanisława Biskupa Męczennika w Warszawie
Dzieci: (2)
- Jerzy Krzysztof (1935)
- Leszek Józef (1937)
2. Leokadia Krystyna Iwon (1915-2007)
Ślub: 20 maja 1956 roku (niedziela) w Warszawie w Kościele
Św. Aleksandra w Warszawie
Dzieci: brak
Zmarł: 1 lutego 1973 roku (czwartek) w Warszawie
Pochowany: na Cmentarzu Powązkowskim ( kw.231, rząd, p. )
Pierworodne dziecko Sylwestra i Józefy.
Inżynier elektryk, dyplom Politechniki w Grenoble.
Do 1912 roku uczęszczał do freblówki Pani Anders przy ulicy Mazowieckiej, a od 1912 roku przyjęty do szkoły E.Konopczyńskiego.
W 1915 roku wstępuje do 3-ciej Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Księcia Józefa Poniatowskiego działającej na terenie szkoły.
W lipcu 1920 roku zgłasza się na ochotnika do wojsk łączności w Zegrzu i po przeszkoleniu zostaje przydzielony do kompanii telegraficznej 1-szej Dywizji Legionowej.
Od sierpnia do września 1920 roku przechodzi szlak bojowy przez Lublin, Biskupice, Parczew, Lubartów, Siemiatycze, Bielsk Podlaski, Białystok, Lidę, Knyszyn, Augustów i Suchowolę.
Bierze udział w bitwie przy zdobywaniu Lidy.
W październiku tegoż roku zwolniony z wojska wraca do szkoły Konopczyńskiego, która zostaje upaństwowiona i uzyskuje nazwę Adama Mickiewicza, gdzie w czerwcu 1921 roku zdaje maturę.
Nastepnie wstępuje na Wydział Mechaniczny Politechniki Warszawskiej, a w październiku 1922 roku zostaje przyjęty do korporacji akademickiej "Grunwaldia".
W październiku 1925 roku wyjeżdza na studia do Instytutu Elektrotechnicznego Uniwarsytetu w Grenobl we Francji. Tam w październiku 1927 roku uzyskuje dyplom inżyniera elektryka.
Powraca do Warszawy, zostaje powołany do odbycia służby wojskowej w podchorążówce piechoty w Ostrów-Komorowie, którą później przeniesiono do Gródka Jagiellońskiego koło Lwowa.
Po ukończeniu podchorążówki w stopniu plutonowego podchorążego zostaje przydzielony do 86 p.p. w Młodecznie do III baonu stacjonującego w Krasnem nad Uszą. Odbywa manewry na Wileńszczyźnie.
W październiku 1928 roku zwolniony z wojska rozpoczyna praktykę inżynierską w Elektrowni Warszawskiej, gdzie od czerwca 1929 roku otrzymuje stałą posadę na stanowisku inżyniera w Biurze Technicznym Wydziału Sieci.
W listopadzie 1934 roku bierze ślub z Krystyną Sokołowską córką Zygmunta, naczelnika elektrowni tramwajowej w Warszawie i Jadwigi Janowskiej.
W sierpniu 1935 roku odbywa manewry na Wołyniu w 24 p.p. w stopniu podporucznika.
Po wybuchu wojny we wrześniu 1939 roku kieruje się do macierzystego 24 p.p. w Łucku, ale w drodze do Wołynia napotyka wojska sowieckie więc wraca przez Białą Podlaską do Warszawy.
Wybuch Powstania Warszawskiego zastaje go chorego w Milanówku, gdzie spędza urlop z rodziną. Tam z łapanki zostaje wywieziony na roboty do Niemiec.
Pracuje w Lipsku na kolei.
Po zakończeniu wojny powraca do Polski transportem UNRA i podejmuje pracę w Elektrowni Warszawskiej.
W grudniu 1948 roku zostaje aresztowany w związku z wypadkiem na budowie gmachu Rady Państwa, gdzie pełnił nadzór nad pracami elektrycznymi. Sąd Wojskowy skazuje go na 10 lat więzienia, wyrok odsiaduje początkowo na Mokotowie, a później w obozie pracy na Gęsiówce w Warszawie. Od maja 1951 roku pracuje w więziennym biurze projektów.
W tym czasie (1954 roku) po ciężkiej chorobie umiera żona Krystyna.
Po ogłoszeniu amnestii w maju 1956 roku zostaje zwolniony z więzienia i po tzw. odwilży politycznej przeprowadza proces rehabilitacyjny.
Żeni się z Leokadią Iwon (ur. 1915 roku). Od stycznia 1957 roku pracuje w Pracowni Dokumentacji Technicznej BAK (d.Biuro Architektoniczno-Konstrukcyjne) w Warszawie, której jest współzałożycielem. Tam pracuje do emerytury w 1967 roku.
Od 1969 roku zapada na zdrowiu: anemia, krążenie, nerki.
Umiera 1 lutego 1973 roku (czwartek) w Warszawie.
Źródła:
- Leszek Grudziński, zbiory własne,