Urodził się: ok. 1753 roku w Inzago

                         (par. Inzago, prow. Mediolan, reg. Lombardia we Włoszech)

Rodzice:

- Boretti (?)

- (?)

 

Rodzeństwo: ()

- Giuseppe "Józef" (1746-1849)

- Antonio (?)

 

Żona: (5)

1. (?)

 

Ślub: (?)

 

Dzieci: ()

- Marianna (?)

- Franciszek Antoni (?)

- Maria (?)

 

2. Agata Lissowska (?-1801)

    

Ślub: (?)

 

Dzieci: (3)

- Józef Antoni (1797-?)

- Piotr Paweł (1798-?)

- Jan Józef (1801-?)

 

3. Katarzyna Piano (?)

 

Ślub: 30 lipca 1803 roku (sobota) w Kościele pw. Św. Jana             Chrzciciela w Wilnie

Dzieci: ()

 

4. Katarzyna Wańkowicz (1781-1806)

 

Ślub: (?)

 

Dzieci: (1)

- Ferdynand Karol (1805-1885)

 

5. Marianna Łosicka (?)

 

Ślub: 17 grudnia 1810 roku (poniedziałek) w Kościele Św. Jana             Chrzciciela w Wilnie

Dzieci: (?)

 

Zmarł: 2 maja 1833 roku (czwartek) w Wilnie

 

Pochowany: na Cmentarzu Bernardyńskim w Wilnie

                           grób rodzinny - (2;13;117;14)

 

? dziecko ? i ?.

 

Giovanni "Jan" Gaudenty Boretti przybył do Warszawy w 1784 roku, wcześniej o trzy lata od brata swojego Giuseppe "Józefa" Boretti.

 

Jako mularz wsławił się stawianiem w roku 1786 pierwszych konduktorów, czyli przewodników elektrycznych w Warszawie na Zamku Królewskim, pod kierunkiem ks. Jowina Bystrzyckiego, astronoma królewskiego.

 

Bracia Józef i Jan pojawiają się w Wilnie już 1791 r., kiedy to od maja do września wyreperowali facjatę i pobielili cały kościół franciszkański Panny Maryi "na Piaskach", za co

wypłacono im 1860 zł Polskich.

 

Jan pozostał w Wilnie, w latach 90-tych XVIII w. oraz później brał udział m.in.:

- w dokończeniu przebudowy neoklasycznego ratusza (1798 r.)

- przy rozbudowie kościoła św. Patryka

- renowacji i przebudowie kościoła św. Piotra

   i Pawła (1803-1805)  (co potwierdza    umieszczona we wnętrzu kościelnym tablica

   pamiątkowa), gdzie współpracował z Nicolao    Piano - w tym wypadku jest także mowa o    tym, że razem odnawiali tutaj stiuki.    (1801-1803)

 

Od 1807 roku "murmajster Jan Boretti" stale pracuje dla Uniwersytetu Wileńskiego jako przedsiębiorca budowlany.

W tym roku buduje duży kanał odprowadzający.

 

W następnym roku buduje figarnię w ogrodzie botanicznym, remontuje dom pokadecki, tymczasowy zakład anatomiczny oraz gmach gimnazjalny.

 

W 1803 roku poraz koleiny bierze ślub tym razem z Katarzyną Piano wdową po Mikołaju architekcie i swoim byłym współpracowniku.

 

 

Oryginalny Akt Ślubu Nr 3:    wtóropis ASC

 

 

Rok 1803, 30 lipca (sobota)

Kościół Parafialny pw. Św. Jana Chrzciciela w Wilnie

Księga Ślubów, Tom z lat 1792-1805, strona 122, numer aktu 842

 

Miesiąc Lipiec, dzień 30, Rok bieżący. Jaśnieoświecony Wielebny Mateusz Szatyński wikariusz Kościoła Parafialnego pobłogosławił małżeństwo pomiędzy Wielmożnym Państwem Janem Boretti włochem i Katarzyną Pianową wdową. Świadkowie Antoni Garganig, Andrzej Abramowicz i Józef Witkowski

 

 

W 1810 r. oprowadza ogród botaniczny murowanym parkanem, remontuje schody na wieżę kościelną św. Jana i osadza dzwony.

 

W 1810 roku bierze ślub z Marianną Łosicką.

 

 

Oryginalny Akt Ślubu Nr 5:    wtóropis ASC - str.1    str.2

 

 

Rok 1810, 17 grudnia (poniedziałek)

Kościół Parafialny pw. Św. Jana Chrzciciela w Wilnie

Księga Ślubów, Tom z lat 1805-1815, strona , numer aktu

 

Ja ( ) dopełniłem ceremonię ślubu pomiędzy Szlachetnymi Janem Boretti wdowcem i Marianną Łosicką wdową w Parafialnym Wileńskim Kościele Św. Jana ...... Świadkami byli Szlachetni Jan Malewski, Antoni Cadenacy, Wawrzyniec Grecki.

 

 

W 1811 r. kontynuje murowanie parkanu wokół ogrodu botanicznego, remontuje kopułę na kaplicy św. Kazimierza przy katedrze.

 

W 1812 r. buduje "reytszulę" przy zakładzie anatomii.

 

W 1830 r. przerabia kaplicę w Kościele pw. św. Jana od ulicy Świętojańskiej.

 

W 1838 r. (?) oprawia opadłe tynki około bazów ścian zewnętrznych kościoła katedralnego.

 

 

 


 

Źródła:

 

- Polski Słownik Biograficzny - Tom II,

- Olgierd Budrewicz: Sagi warszawskie, Warszawa 1967,

- Stanisław Łoza: Architekci i Budowniczowie w Polsce, PSB W-wa 1954,

- Archiwum Państwowe m. Wilna,